Έχοντας πετάξει από το 1988 με Παραπέντε, Αιωρόπτερα, Ανεμόπτερα, αεροπλάνα, έχουν περάσει σήμερα 25 χρόνια ενασχόλησης με κάτι που εγώ το αισθάνομαι ως ένα πράγμα.
Όποτε ερχόμουν παλαιότερα σε επαφή με τους επιμέρους κόσμους ανθρώπων που αναφέρω παραπάνω, παρατηρούσα τις προηγούμενες δεκαετίες ένα κλιμα απομόνωσης και άγνοιας του ενός για τον άλλο. Κανείς δεν ήξερε ότι και ο άλλος χαιρόταν το ίδιο πετώντας μια διαφορετική από αυτόν πτητική συσκευή. Πολλοί φίλοι μου από όλους τους χώρους μου έδειχναν όμως ότι υπάρχει κάτι κοινό, και εγώ προσωπικά χαιρόμουν το ίδιο μετά από κάθε πτήση με οποιαδήποτε πτητική συσκευή και εάν έχανα την επαφή με τη γη.
Σήμερα, βλέπω πια ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Έχουν πραγματοποιηθεί πια οι απαραίτητες ζυμώσεις, έχουν πετάξει χιλιάδες άνθρωποι για χιλιάδες ώρες κυκλώνοντας θερμικά μέσα και έξω από αυτή τη χώρα, και όλος αυτός ο κόσμος διαισθάνομαι ότι αποκτά μια ενιαία κουλτούρα και αλληλεγγύη. Ίσως φταίει το γεγονός ότι εγώ έχω εμπλακει με πολλούς χώρους, μέσα από τα σεμινάρια μετεωρολογίας που έχω κάνει τα τελευταια 15 χρόνια, τα  μαθήματα σε σχολές και αερολέσχες, την πρακτική επαφή με φίλους σε όλα αυτά τα σπορ. Και πραγματικά χαίρομαι όταν βλέπω να μοιράζεται αυτή η κοινή αγάπη για την πτήση και η κοινή αγάπη για την ανεμοπορία που συγκινεί εμένα περισσότερο. Πλέον έχει αρχίσει και στην Ελλάδα να διαμορφώνεται μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων με εμπειρίες, και μια κοινή αεραθλητική κουλτούρα που αξίζει η χώρα μας να κατακτήσει.
Υπάρχουν και διαφορές, κυρίως όσον αφορά τις διαδικασίες, τις συσκευές, τους κινδύνους, τους νόμους, το ρίσκο, την ψυχή και τη δυσκολία να επιτύχεις κάποιους στόχους με όλα τα ανεμοπορικά σπορ. Ολα αυτά όμως έχουν ένα κοινό, την ανάγκη για βελτίωση της αποτελεσματικής πτήσης, για μεγιστοποίηση της απόστασης και της διάρκειας, τη βελτίωση όλων των παραμέτρων που χρειάζεται ένας πιλότος για να αυξήσει τη μέση ταχύτητα cross country.
Και αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να προσεγγίσω και στο βιβλίο για το XC στο οποίο υπάρχουν κεφάλεια για το ποιες είναι οι σωστές ταχύτητες πτήσης ανάλογα με τις συνθήκες και τη φάση της πτήσης, για το πως προετοιμάζεσαι και το πως πραγματοποιείς αυτό σου το σχέδιο σε Cross Country.



Γενικά για το Cross Country και ειδικά στην Ελλάδα

Έχοντας πραγματοποιήσει τα τελευταία 20 χρόνια πτήσεις XC με ένα φτερό που πρακτικά έχει λόγο κατολίσθησης λιγότερο από 10 προς 1, και σε πολλές μεγάλες φάσεις της πτήσεις έχει λόγο 2 ή πάει ακόμη και με με όπισθεν όταν ο αντίθετος άνεμος είναι λίγο αυξημένος, έχει χρειαστεί να προσπαθήσω πολύ για να γράψω κάποια χιλιόμετρα. Πολλά χρόνια διαβασματος, ανάπτυξης στρατηγικών για υψηλότερες ταχύτητες, αποτελεσματική χρήση των οργάνων που έχουν και αυτά εξελιχθεί δραματικά, όσο το δυνατόν καλύτερο διάβασμα της γεωγραφίας και της μικρομετεωρολογίας μιας περιοχής, με απώτερο σκοπό να βγάλεις από τη μύγα-ξύγκι όπως λέμε προκειμένου να καταφέρεις μια πτήση 100χιλιομέτρων με κάτι που κάποιος υποτίθεται έμπειρος ανεμοπόρος μου είπε κάποτε ότι δεν πετάει αλλά πέφτει. Απειρα ταξείδια σε όλη της Ελλάδα, και πολλές τοπικές πτήσεις και αγώνες από τη θράκη, τη Μακεδονία, τη Δυτική Ελλάδα, όλη την Πίνδο, Στερεά Ελλάδα, Πελλοπόννησο, Κρήτη.

​

Χιλιάδες άνθρωποι έχουν πετάξει για χιλιάδες ώρες σε χιλιάδες μέρη και έχουν γαζώσει όλη τη χώρα, σε μικροσκοπική κλίμακα. Πολλοί από αυτούς που πετούν με παραπέντε, ήταν πρώτα ορειβάτες, άνθρωποι που έχουν ανέβει στα Ιμαλάια, περιηγητές. Κάθε σπιδαμή σχεδόν των Ελληνικών βουνών έχει δεχτεί ένα βλέμμα από κάποιον επίδοξο ή απλά κεφάτο γητευτή θερμικών.

Για να μην μακρυγορήσω, σκεφτείτε πόση εμπειρία και γνώση υπάρχει για το τι συμβαίνει στην ατμοσφαιρα σε όλα αυτά τα μέρη, σε διάφορες συνθήκες και εποχές, και πόσο χρήσιμο θα μπορούσε να ήταν αυτό για τος υπόλοιπους. Είναι πολύ σπουδαίο να αγαπάς αυτό το σπορ αλλά και να έχεις μια δάθεση να μοιραστείς αυτό που έχεις συγκεντρώσει από γνώση μεσα στα χρόνια, και να βοηθάς πάντα τους άλλους, να τους μοιράζεσαι, και αν έχει εκπαιδεύσει και οδηγήσει κάποιους νεότερους, δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά του να εμφυσήσει κάποιος αυτό το πάθος για το cross country και να δεις το μαθητή σου να σε ξεπερνάει σε επιτεύγματα.
Να μιλησουμε για τους Αγώνες; Όταν συμμετέχεις σε 2-3 αγώνες στην Ελλάδα το χρόνο, που παλαιότερα ήταν και περισσότεροι και συνδυασμό με διεθενείς αγώνες όπως παγκόσμια κύππελα πανευρωπαϊκοί και παγκόσμιοι αεροπορικοί αγώνες, και κατεβαίνοντας στο Ελληνικό πρωτάθλημα από τους 80 οι πρώτοι 20 παίζουν για τις πρώτες 3 θέσεις, καταλαβαίνεις ότι αναπτύσεται το επίπεδο και η εμπειρία της συμμετοχής. Race to Goal Elapsed time, GPS tasks, Dolphin flying Speed, Mc Cready theory, Gaggle flying με 120 άτομα στο ίδιο θερμικο, 75 kph ταχύτητες παραπέντε, και διαφορές χρόνου στο 1 δευτερόλεπτο ενώ από 100 μέτρα λάθος χάνεις πρωτάθλημα, tasks 100 χιλιομέτρων, ή αγώνες με 100% των πιλότων στο goal σημαίνει μια εμπειρία που είναι σημαντική για αυτό που λέμε Ελληνικός Αεραθλητισμός, και πρέπει να μοιράζεται.

​

Πριν από χρόνια, είχαμε ένα χάρτη στον τοίχο της τουαλέτας, και κάθε μέρα κάναμε όνειρα, και σχέδια, πετώντας για πρώτη φορά σε άγνωστα μέρη, σε άγνωστες συνθήκες με άβέβαια περισυλλογή σε μια προσγείωση κάποιου μέσα στα βουνά, χωρίς να ξέρουμε τι έχει πίσω από το Τύμπανο στην Αργιθέα, διασχίζονται κάθετα την Πίνδο, ή φεύγοντας Νότια από τους Κάτω Λουσούς στο Χελμό. Και τότε έπεσε η ιδέα...

Πως θα μπορούσαμε να χαρτογραφήσουμε τις συνθήκες σε μερη που πετάμε, για να έχει πρόσβαση σε αυτές  κάποιος νέος, κάποιος ξένος, ή απλά κάποιος άλλος; Ο απώτερος σκοπός ήταν απλός. Ακούγαμε ότι κάποιος Δασκαλάκης στην Εδεσσα, έκανε 75χιλιόμετρα απόσταση το 1998. Από που πέρασε, πως ήταν οι συνθήκες; Είχε αύρες που επηρέασαν την πτήση του; Που βρήκε θερμικά; Σε ποιες πλαγιές πλησίασε με βάση τον άνεμο και τον ήλιο, ανάλογα με την ώρα κλπ; Δεν ξέραμε, αλλά θέλαμε να το κάνουμε κι εμείς.

​

Κάποια πράγματα όμως πρέπει να γίνουν με βήματα...

Μήπως να καταγράψουμε με κάποιο τρόπο τύπου-olc τις Ελληνικές πτήσεις του παραπέντε και του αετού προκειμένου να χαρτογραφήσουμε τη χώρα πτητικά; Αραγε θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα λεγόμενο «Χάρτη Θερμικών»;;;

Τότε γεννήθηκε το Leonardo, η Ελληνική DataBase tracklogs πτήσεων ταξειδίου.

Εξαιρετική προσπάθεια του Μανόλη Ανδρεαδάκη Μηχανικού Ηλεκτρονικών Υπολογιστών από τη Θεσσαλονίκη.

Σήμερα, υπάρχουν χιλιάδες πτήσεων καταγεγραμμένες για όλη τη χώρα σε όλες τις εποχές. Εχει γίνει παγκόσμιο πρότυπο που επειδή είναι open source, το χρησιμοποιούν πάρα πολλές χώρες ακόμη και σαν επίσημο πρωτάθλημα. Ηταν τόσο μεγάλη η Παγκόσμια επιτυχία, που αφενός το σύστημα εγκαταστάθηκε σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά ακόμη και η DHV διααμόρφωσε το δικό της OLC ζητώντας τη βοήθεια του Μανόλη.
 

Τι μπορούμε να κάνουμε τα στοιχεία που πλέον έχουν σημαντική μάζα?
Τώρα που υπάρχουν τα δεδομένα, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να προετοιμάσουμε καλύτερα μια μεγάλη πτήση.